Jest rok 1876. Kapitan Nathan Algren, zgorzkniały weteran wojny secesyjnej, zalewa hektolitrami whisky traumatyczne wspomnienia z czasów, kiedy brał udział w rzeziach w wioskach Czejenów. Algren przyjmuje propozycję wyjazdu do Japonii, gdzie - za sowitą opłatą - ma szkolić armię cesarza Meiji. Młodociany imperator - marionetka w rękach grupy przemysłowców i polityków - pragnie zdusić rebelię samurajów, dowodzoną przez charyzmatycznego Katsumoto, który kontestuje upowszechnianie się w Japonii zachodniego stylu życia. Dowódcy, niepomni przestróg Algrena, wysyłają w bój przeciw ludziom Katsumoto niedoświadczonych żołnierzy. Nie pomagają karabiny. Samuraje, uzbrojeni w miecze i łuki, gotują im krwawą łaźnię. Nathan zostaje ciężko ranny, ale determinacja i waleczność, z jaką stawia opór, sprawiają, że Katsumoto postanawia darować mu życie. Algren trafia do niewoli. W wiosce samurajów stopniowo poznaje ich język i zwyczaje. Pobiera lekcje japońskiego i kendo, niezrażony wyciskiem, jaki dostaje od niechętnych mu wojowników. Coraz bardziej fascynuje go osoba Katsumoto i jego kodeks postępowania. Kiedy samuraje ruszają w ostatni bój - koledzy Algrena nie próżnują i armia cesarza wróci, wyszkolona i z lepszym uzbrojeniem - Nathan stanie u boku Katsumoto. |